Osteochondroza okolicy lędźwiowej

Osteochondroza lędźwiowa jest jednym z najczęstszych i najczęściej diagnozowanych typów osteochondrozy, znanej również jako „rwa kulszowa”. Częstotliwość występowania tej choroby jest niezwykle ogromna – w około 82% przypadków u pacjentów zgłaszających się do lekarza z dolegliwościami związanymi z silnymi bólami dolnej części pleców diagnozuje się zapalenie korzonków nerwowych okolicy lędźwiowo-krzyżowej.

Opis choroby

Osteochondroza okolicy krzyżowej lub lędźwiowej występuje z równą częstością u kobiet i mężczyzn, najczęściej w średnim i starszym wieku. Praktyka lekarska pokazuje, że ta konkretna choroba zajmuje pierwsze miejsce wśród głównych przyczyn czasowej lub trwałej niepełnosprawności, a w niektórych przypadkach niepełnosprawności. Dlatego leczenie patologii należy traktować z najwyższą ostrożnością, ponieważ osteochondroza może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego.

Odcinek lędźwiowy to nazwa nadana części kręgosłupa składającej się z 5 kręgów zaprojektowanych w celu połączenia odcinka krzyżowego i piersiowego. Osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego jest zmianą patologiczną, podczas której następuje gwałtowny spadek elastyczności i zmiana naturalnej budowy anatomicznej krążków międzykręgowych. Następuje ich stopniowa deformacja.

Podstawą zapalenia korzonków nerwowych jest powolne niszczenie kręgów, utrata ich wilgoci i elastyczności oraz zmniejszenie zdolności amortyzacji.Stopniowo przestrzeń między kręgami zmniejsza się, krążek międzykręgowy może stwardnieć, co powoduje ucisk korzeni nerwowych. Procesowi temu towarzyszy silny i spazmatyczny ból w dolnej części pleców.

Jak niebezpieczna jest osteochondroza, jej etapy?

Procesowi postępu choroby towarzyszą zmiany zwyrodnieniowo-dystroficzne, które z biegiem czasu mogą powodować powikłania w postaci wypukłości i przepukliny krążków międzykręgowych. Tego typu zmiany zwyrodnieniowe mogą być główną przyczyną paraliżu nóg.

Osteochondrozie lędźwiowej może towarzyszyć nie tylko rozwój wypukłości lub przepukliny krążka międzykręgowego, ale także inne, nie mniej poważne choroby narządów i układów wewnętrznych. Jednym z najczęstszych powikłań jest ucisk nerwu kulszowego, któremu towarzyszy silny ból w dolnej części pleców i uczucie drętwienia kończyn.

Zapalenie korzeni może również powodować inne poważne konsekwencje - spondyloartrozę, osteofitozę, spondylozę, zwężenie, kulawiznę, skrzywienie kręgosłupa. Choroba może również wywołać proces patologiczny w sferze moczowo-płciowej i rozrodczej; u kobiet zapalenie macicy i jajników; u mężczyzn powoduje różne problemy z potencją.

Osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego dzieli się na kilka etapów:

• Pierwszy etap zapalenia korzonków nerwowych to etap „łagodny”, w którym ból w okolicy lędźwiowej lub krzyżowej jest jeszcze łagodny i pojawia się tylko podczas wysiłku fizycznego. W pierwszym etapie proces niszczenia kręgów jest na początkowym etapie.
• Drugiemu etapowi towarzyszy aktywne niszczenie pierścieni włóknistych i zmniejszenie przestrzeni międzykręgowej. Prowadzi to do ucisku nerwów i powoduje silny ból.
• Trzeci etap - kończy się zniszczenie pierścieni włóknistych, pojawiają się przepukliny międzykręgowe. Kręgosłup jest zauważalnie zdeformowany i skręcony, tracąc swój normalny anatomiczny kształt.
• Czwarty etap choroby jest najcięższy. Na tym etapie osoba nie może już normalnie chodzić; często czwarty etap kończy się niepełnosprawnością.

Objawy osteochondrozy lędźwiowej

Objawy i leczenie określa się w zależności od etapu rozwoju choroby.

Na pierwszym etapie osoba z reguły nie zwraca uwagi na pierwsze oznaki choroby. Podczas wykonywania ostrych zakrętów lub chodzenia może wystąpić niewielki ból i dyskomfort w okolicy lędźwiowej. Ponadto ból często pojawia się po długotrwałym siedzeniu lub staniu w jednym miejscu.

Głównym niebezpieczeństwem tego okresu jest to, że objawy nie są jeszcze wystarczająco wyraźne, osoba może je po prostu zignorować, przez co osteochondroza szybko postępuje.

Drugiemu etapowi zapalenia korzonków nerwowych towarzyszy zmniejszenie luzu między kręgami, a co za tym idzie silny ból w dolnej części pleców i kości krzyżowej, który może promieniować do pachwiny i kończyn dolnych.

W trzecim etapie osteochondroza charakteryzuje się wyraźnymi objawami - intensywnym bólem, skurczami pleców, zmniejszoną ruchomością kręgów oraz początkiem patologii narządów i układów wewnętrznych. Może to skutkować problemami z układem moczowo-płciowym i stanami zapalnymi ginekologicznymi.

Objawy czwartego, najcięższego etapu choroby wyrażają się w postaci zauważalnej deformacji kręgosłupa, który może wyginać się na boki lub do przodu, stałego, silnego bólu, który szczególnie nasila się przy próbie wykonania jakiegokolwiek ruchu fizycznego. Również na tym etapie może wystąpić obrzęk mięśni i więzadeł, utrata czucia i drętwienie kończyn dolnych.

Nowoczesne metody leczenia

Leczenie osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego zaleca się prowadzić kompleksowo - za pomocą leków, metod fizjoterapeutycznych, terapii ruchowej i ziołolecznictwa. W najcięższych przypadkach stosuje się leczenie chirurgiczne.

Leczenie ma na celu osiągnięcie takich celów jak:

• Zmniejszenie bólu w okolicy lędźwiowej i krzyżowej.
• Usuwanie procesów zapalnych w chorym obszarze.
• Likwidacja patologicznego napięcia w tkance mięśniowej.
• Aktywacja krążenia krwi w okolicy lędźwiowo-krzyżowej pleców.
• Poprawa ruchomości kręgów, normalizacja wrażliwości w kończynach dolnych.

Farmakoterapia zapalenia korzeni jest obowiązkowym elementem kompleksowej terapii osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego. W celach terapeutycznych najczęściej przepisuje się kilka leków:

• Aby złagodzić ból, stosuje się środki przeciwbólowe. Musimy jednak pamiętać, że eliminując ból, leki przeciwbólowe nie leczą przyczyny choroby.
• W większości przypadków lekarz przepisuje chondroprotektory mające na celu poprawę procesów metabolicznych we włóknach chrząstki i zapobieganie ich dalszej deformacji.
• Niesteroidowe leki przeciwzapalne - służą do eliminowania bólu i obrzęku, uwalniania zaciśniętych zakończeń nerwowych i łagodzenia procesu zapalnego w dotkniętych tkankach.
• Leki z kategorii środków zwiotczających mięśnie służą do normalizacji napięcia mięśniowego.
• W niektórych przypadkach można przepisać leki o działaniu moczopędnym, aby złagodzić obrzęk dotkniętych tkanek.
• Aby aktywować krążenie krwi w odcinku lędźwiowo-krzyżowym kręgosłupa, można przepisać leki o właściwościach rozszerzających naczynia.
• Suplementy wapnia są często stosowane w celu zwiększenia wytrzymałości tkanki kostnej i chrzęstnej.

W pierwszym i drugim stadium choroby dużą skuteczność wykazują leki do stosowania zewnętrznego, produkowane w postaci maści, kremów i balsamów.

Tradycyjne metody

Tradycyjna medycyna oferuje szeroką gamę różnych przepisów na skuteczne leczenie osteochondrozy. Za najskuteczniejsze metody uważa się różnego rodzaju masowania, masaże i okłady. Należy jednak pamiętać, że tradycyjne metody mogą być skuteczne tylko w początkowych stadiach choroby.

1. Jednym z najbardziej znanych przepisów są kompresy z kapusty. Aby to zrobić, wszystkie żyły są odcinane z powierzchni liścia kapusty, po czym liść jest lekko uderzany młotkiem i nakładany na dolną część pleców. Kompres mocuje się szeroką chustą, chusteczką lub gazą. Zaleca się wymianę liści kapusty kilka razy dziennie.
2. Za pomocą prasy czosnkowej rozetrzyj 3-4 duże ząbki czosnku, z powstałej masy wyciśnij sok przez gazę, osobno rozpuść w łaźni wodnej 100 g słoniny. Powstałe składniki połączyć w stosunku 1:2 i wymieszać. Kompozycję stosuje się do leczniczego masażu i nacierania.
3. Łyżkę mielonej czerwonej papryki należy zasypać do 250 ml wódki, po czym pojemnik z lekiem pozostawić na tydzień w suchym i ciemnym miejscu. Środek ludowy służy do wcierania.
4. Nacieranie chrzanem przygotowuje się w ten sam sposób. Korzeń chrzanu, starty, wyciska się, a powstały sok miesza się z taką samą ilością wódki. Mieszankę stosuje się do regularnego wcierania.

Terapia ruchowa (fizjoterapia)

Terapia ruchowa osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego pozwala wyeliminować ból, poprawić stan tkanki mięśniowej i chrzęstnej, przywrócić ruchomość kręgosłupa, znacznie wzmocnić gorset mięśniowo-szkieletowy i „odciążyć” kręgosłup lędźwiowy.

Ćwiczenia na osteochondrozę można wykonywać tylko wtedy, gdy osobie nie przeszkadza silny ból pleców. Ćwiczenia mogą być bardzo zróżnicowane – pochylanie się do przodu i do tyłu, w lewo i w prawo z pozycji stojącej, unoszenie rąk do góry, za głowę i napinanie mięśni brzucha. Jednocześnie absolutnie wszystkie ćwiczenia terapeutyczne wykonywane są pod okiem specjalisty.

Co zrobić, jeśli podejrzewasz osteochondrozę?

Zapalenie korzeni jest niezwykle niebezpieczną chorobą, która najczęściej zaczyna się niezauważona przez osobę. Niebezpieczeństwo zapalenia korzeni polega na tym, że w przypadku braku niezbędnego leczenia choroba może mieć najbardziej nieprzyjemne konsekwencje - nawet paraliż nóg i skrzywienie kręgosłupa.

Dlatego też, gdy pojawią się pierwsze objawy choroby, konieczna jest konsultacja z lekarzem ortopedą, który zaleci optymalny przebieg leczenia. Pamiętaj, im szybciej rozpoczniesz leczenie, tym szybciej możesz osiągnąć pozytywne rezultaty i przywrócić kręgosłup do zdrowia.